SAVAŞI DÜŞMANA BENZEMEYE BAŞLADIĞINIZDA KAYBEDERSİNİZ

Düşmana benzediğinizde savaşı kaybedersiniz

Yusuf Ziya Cömert muhafazakar bir gencin Sezai Karkoç'a  gönderdiği  bir mektubu kendisine de e-posta  ile gönderdiğinden  yola çıkarak günümüz siyasetçilerine Aydeniz üzerinden  eleştirilerde bulunuyor. Daha açıkcası bilip de söyleyemediklerini  mektup üzerinden söylemeye çalışıyor.

Sanki mektup gelmese sorunların farkında  değil,

Sanki bu savrulma ve bozulmanın merkezinde değil,

Sanki sorunlar dağ gibi olmuş muhafazakarlık ,dindarlık,maneviyat aklınıza ne kadar din ve dine ait ulvi duygu varsa gaddarca tahrip edilmiyor.

Bu beyler hiç bir şeyin farkı değiller,iyi ki gencin biri bir mektup yazmışta uyanmışlar.

Halbuki hepsi orada idi.Böyle oradan buradan gelen mektuplarla durumu kurtarmaya çalışmakta ayrı bir zillet.

Bu gün her şeyi göze alarak bangır bangır bağırma günü,mızmızlanma değil.

Öyle veballer aldınız ki bunun hesabını dünyada da ahirette de veremeyeceksiniz.

O kadar insanın masumiyetini katlettiniz,suça bulaştırdınız,iftiralar attınız ki saymakla bitmez 

Sadece yetimin değil üç beş kuşak sonraki yetimlerin rızkını tarumar ettiniz.

Söyleyecek o kadar çok şey var ki ....

Bakıyorum da  muhatapların hallerine  değmez.

Ancak sürekli şu niyazda bulunuyorum dinin sahibinden:

Yaşattıklarını yaşamadan can vermesinler.

Hepsi ama hepsi yaşattıklarını yaşasınlar.

Bağdat harap oldu Yusuf bey geçmiş ola.

İyi ki cehennem var diyor ve hesabı Yaradan'a bırakıyorum

Bunlar benim duygularımın yazıya dökülmüş hali Aydeniz bey neler yazmış isterseniz birde onu okuyunuz.

 28 yaşındaki Yusuf Bilal Aydeniz isimli bir yurttaşın gönderdiği mektuptan satırlar paylaşan Karar yazarı Cömert, bu mektup üzerinden de muhafazakar siyasetçileri eleştirdi.

Yusuf Bilal Aydeniz göndermiş mektubu. Başına, “Hocam, Sezai Karakoç’a yazdığım mektubu sizinle de paylaşmak istedim” diye bir not eklemiş.

Kendisiyle tanışmıyoruz, mektupta 28 yaşında olduğunu söylüyor. Diyarbekir’den yazmış.

Yazımın başında ifade ettiğim bozulma, -nedense burada ‘dejenerasyon’ kelimesini kullanmak istiyorum- acaba sadece benim baktığım yerden mi görünüyor? Sorusunun makul cevaplarından biri bu mektup.

Doğru bir ‘makam’a yazılmış. Sezai Karakoç, ‘büyüğümüz’ dediğimiz insanların, fikirde ve sanatta öğretmenlerimizin en kıdemlisi.

Benim bildiğim, tanıdığım en üst makam.

Mektup uzun. Ama, fikir verebilecek miktarını burada paylaşabilirim.

Paylaşmak da tuhaf bir kelime oldu, kendi anlamı eksilirken ilave bir anlam kazandı. Sendeki bir şeyi, sende bir eksiklik olmadan paylaşıyorsun. Yani kolaylaştı, paylaşmanın maliyeti azaldı.

Ama ne yapabiliriz? Kelimeleri nasıl zaptedebiliriz?

“Üstadım” hitabıyla başlıyor Yusuf Bilal mektubuna.

Sezai Bey’in “Diriliş Neslinin Amentüsü”nü 1960’ta yazdığını hatırlatıyor, “Bu mektup, biraz da bu geçen 60 yılı, 28 yaşındaki bir talebenizin gözünde, samimi bir şekilde yorumlama çabasının sayfalara düşen izdüşümüdür” diyor ve devam ediyor.

“Sizin eserlerinizle son 50-60 yılda birkaç kuşak beslendi. Ancak geldiğimiz noktada sizin eserlerinizle beslendiğini söyleyen insanların (özellikle siyasetçilerin) sizin eserlerinizden beslenen bir insan tipi görünümü vermediğini üzülerek belirtmek isterim.”

“Müslümanlar, dünyaya ve ülkemize söz söyleme kabiliyetinde olduğunu söylemişlerdi. Bunu da temel değerlerimiz olan ahlâk, adalet, sevgi, birliktelik, dayanışma, adam kayırmama vs. gibi ilkelerle temellendirmişlerdi. Yani yola bu ilkelerle çıktıklarını deklare etmişlerdi.”

“Allah nasip etti. Bir şekilde öyle ya da böyle Müslümanlar iktidara geldi veya şöyle diyelim ülkede söz söyleme gücüne sahip oldular. Ancak geldiğimiz noktada, bu ilkelerin hepsinin aşındığını görmekteyiz.”

“Yıllarca belki haklı olarak bir kesimi insanlara yaptığı zulümler sebebiyle kıyasıya eleştirdik. Peki soruyorum. O kıyasıya eleştirdiğimiz kesimden bugün itibariyle ne farkımız kaldı? Aliya’nın meşhur sözü vardı: ‘Savaş düşmana benzeyince kaybedilir’ diye.”

“Evet, bugün itibariyle biz mücadeleyi kaybettik. Daha kötüsü kendi ilkelerimize ihanet ettik. Elbette bunu söylerken şahsınızı ve tüm Müslüman kardeşlerimizi kastetmiyorum. Bu kadar sorun varken, bunları görmezden gelenleri kastediyorum. ‘Bir lokma bir hırka’ mottosuyla konuşanlar, bugün son model arabalardan aşağı inmiyorlar. “

“Eskiden kapısına bile gidemediği yerlere bugün onlar insan seçiyorlar. Muhalefetteyken konuşmak kolaydı. Sizin bir kitabınızın isminde geçtiği gibi Meydan Ortaya Çıktığında savunduğumuz ilkelerde ne kadar samimi olup olmadığımız belli oldu.”

“Bu kadar cemaat, bu kadar parti, bu kadar stk, bu kadar Tv/radyo kanalı, akademisyen, öğretmen, imam, müftü, kurum kuruluş var. Her yıl sayısız sempozyum, panel, çalıştay, konferans vs. yapılıyor. Ama ahlâk, adalet ve bilgi üretme olarak daha geriye gidiyoruz.”

“Hak etmediği, liyakat sahibi olmadığı hâlde bir yerlere getirilen insanların kazandığı haram para ile büyüyen bir nesilden –adı Müslüman bile olsa- bir hayır beklenemez, nitekim hayır da gelmiyor.”

“Dini anlatan hocalara bakıyorum. Neredeyse her konuda bir şeyler söylüyorlar. Ama adam kayırma, torpil konusunda ağızlarını bıçak açmıyor.”

“Siz Hz. Ömer kıssasına atıfta bulunarak “Ey Müslüman! İslâm’ı öyle yaşa ki, seni öldürmeye gelen sende dirilsin.” demiştiniz. Elimizi vicdanımıza koyalım. Bugün herhangi bir gayrimüslim bizim hayatımıza bakarak Müslüman olabilir mi? Hiç sanmıyorum.”

“Üstadım size anlatmak istediğim çok şey var. Ama anlatmak istediklerimin çekirdeğini yazmış olduğumu düşünüyorum. Elbette ümitsiz değiliz, lâkin geldiğimiz noktada işimizin daha da zor olduğunu düşünüyorum. Sizin bir kitabınızda geçen sözle satılarıma son vermek isterim.”

“Şartlar ne kadar ağır olursa olsun, inananlar için Nuh’un bir gemisi vardır.”

Yusuf Bilal’in gördükleri, özetle, bunlar.

Bence kıymetli. Çünkü içinde bir art niyet, bir menfaat, bir hesap, kitap yok.”